ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Ένα πάλκο διαφώτισης που τολμά ομοιοπαθητικά

Για την αντίσταση ενός λαού δεν αρκούν οι μάρτυρες, χρειάζονται οι ήρωες (Κωστής Παλαμάς) και οι διαφωτιστές συμπληρώνουμε εμείς.

  Παρακολουθήσαμε μία ανοικτή εκδήλωση-συζήτηση, που έγινε στην αίθουσα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, με θέμα αρχαία ελληνική φιλοσοφία και η αδιαφορία των Ελλήνων για αυτήν. Εισηγητής ήταν ένας καθηγητής της Παντείου και διοργανωτές, καθηγητές του ΑΠΘ (αρχές Μαρτίου του ’20).

  Μας έκανε εντύπωση η καθαρή σαφήνεια με την οποία ο εισηγητής ανέφερε ότι, για να ανελιχθεί ένας καθηγητής ακαδημαϊκά, πρέπει να γνωρίζει τι δεν πρέπει να γράψει στα συγγράμματα του και τι είναι επιτρεπτό (καθότι τα εσωτερικά νοήματα και οι κρυμμένες έννοιες, που μπορεί να υπάρχουν μέσα στα κείμενα, ίσως δεν είναι συμβατές με την κρατούσα ιδεολογική γραμμή Χατζη-Ρεπούση, λέμε εμείς).

  Έτσι για την διασφάλιση της νομιμότητας πριν την δημοσίευση τους ακτινογραφούνται από ειδικούς για να εγκριθούν, δηλαδή να λογοκριθούν.

  Έτσι οι έννοιες των επαγγελματιών διανοητών, παίζουν το ρόλο της εικονικής πραγματικότητας, που σκιαγραφούνται στο Πλατωνικό Σπήλαιο και εκλαμβάνονται ως μόνη πραγματικότητα από αυτούς, που είναι κλεισμένοι μέσα στο σπήλαιο της άγνοιας, δηλαδή ο ΛΑΟΣ.

  Συσκοτίζουν την διαλεκτική ώστε να μη γνωρίσουμε την μαγεία της Σωκρατικής μαιευτικής ως εργαλείο  κριτικής σκέψης. Θέλουν να θεωρήσουμε ως αντικειμενική πραγματικότητα τα σερβιριζόμενα στο βιβλίο και όχι μόνο της Χατζη-Ρεπούση ότι ο Κολοκοτρώνης ωσεί αναρχικός, που είχε διασαλέψει την καθεστηκυία τάξη, κατά την επανάσταση του ’21.

  Επομένως διαλεκτικά σκεπτόμενοι εμείς ερωτάμε, δηλαδή το 1821 ήταν οχλοκρατία; Ο Βύρων ήταν συνεργάτης αναρχικών; Οι φιλέλληνες που συνέδραμαν τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων μετά 400 χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς, ήταν χρηματοδότες ατάκτων διασαλευτών και τρομοκρατών; Δεν εξηγεί στο βιβλίο της η κ. Χατζη-Ρεπούση, την καθεστηκυία τάξη, τίνων; Και υπέρ ποίων και κατά ποίων μας ομιλεί;

  Αν η κ. Χατζη-Ρεπούση θεωρεί καθεστηκυία τάξη Μέτερνιχ των Τούρκων ή τους Τούρκους του νόθου πρίγκιπα Μέτερνιχ είναι δικαίωμα της για εμάς που είμαστε Βολτερικοί.

  Ας πάει στην ευχή της ιστορικής κρίσης. Πως όμως θα μαθευτεί η ιστορική αλήθεια, αν συσκοτίζεται, από λεγόμενους δημοκρατικούς θεράποντες της αλήθειας, εκτός εάν δεν δικαιούμαστε για να ομιλούμε. Η διαστρέβλωση της αλήθειας των πολλών, από τους λίγους, είναι μία μορφή πανεπιστημιακής δικτατορίας. Σαν την θέληση των λίγων πάνω στους πολλούς.

Οι ακαδημαϊκοί καμώνονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα(Μένης Κουμανταρέας «Μαραμπού και χούντα»)