«Αν να μασάς καλά μπορείς,
τα ΤΑΒΕΡΝΙΕ* το ψαρικά σου
Όταν τριγύρω σου, όλοι τα’ χουν χαμένα
και σε σε της στέρησης σου ρίχνουν την αιτία,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς πώς να κρυφτεί η λαμογιά σου...
Αν με «μεγάλους» να γυρνάς μπορείς,
αφού από το πόπολο οριστικά έχεις ξεμακρύνει,
Αν όσα απόκτησες μπορείς σ’ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και με έναν τρόπο μυστικό στην ελβετο-σουηδία να τα φυγαδέψεις...
και να τα κρύψεις και δριμύς να συνεχίσεις πάλι,
χωρίς να βγάλεις και μιλιά γι’ αυτόν τον θησαυρό σου,
δική σου δεν θα είναι η τιμή, ιστορικά γραμμένη…
Και κάτι ακόμα πιο πολύ
η οιμωγή του πόπολου το ανακριτήριο θα περιμένει…
aVax 19+5
Κάθε ομοιότης με την επικαιρότητα είναι ασυμπτωματική και ουδόλως τυχαία.
*Ένα κομμάτι από τα κάρμινα πουράνα, εννοεί στην ταβέρνα
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
ΝΙΜΠΕΛΟΥΓΚΕΝ ΚΟΝΤΡΑ ΤΑΟ
Ο κύριος Γιούγκερ μίλησε επανειλημμένα και εμφαντικά διερωτώμενος για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι. Σημειολογικά, έκανε τα άψυχα έμψυχα αγνοώντας πως υπάρχει και κοινωνία που πρέπει να επιβιώσει.
Πιστεύω ότι έχει κρυμμένο κίνητρο κάθε διαμορφωτική δήλωση. Κόπτονται για την ανταγωνιστικότητα μας. Το σεβόμαστε και εν πολλοίς συμφωνούμε. Η ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται από πολλούς παράγοντες συνδυαστικά, θα τους απαριθμήσω σχετικά, προσδιορίζοντας πράγματα:
α) Ποιούς καλούμαστε να ανταγωνιστούμε.
Για να ανταγωνιστούμε προϊόντα από χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, όπου και οι υπηρεσίες (φόροι, ρεύμα, εφορίες, κόστος δανεισμού κτλ.) είναι ανάλογου χαμηλού κόστους. Πρέπει να μειώσουμε κατ' αρχήν το κόστος εργασίας μας. Αυτό απεδείχθη το εύκολο! Μας έκαναν τη γενιά των εργαζομένων 300-400€. Με τα υπόλοιπα ανελαστικά κοστολόγια τί γίνεται???
β) Με τί μέσα παραγωγής.
Η ανταγωνιστικότητα απαιτεί νέα και ακριβή τεχνολογία για να παραχθούν φθηνά εμπορεύματα. Ποιός θα μας την πωλήσει κύριε ΣΟΪΜΠΛΕ? Εδώ βρίσκεται το κρυμμένο κίνητρο. Δηλαδή με άλλα λόγια, "γίνετε ανταγωνιστικοί με τα ακριβά μας μηχανήματα για να παράγετε ανταγωνιστικά προϊόντα". Όσο η Κίνα παρήγαγε φθηνά προϊόντα με ακριβή δυτική τεχνολογία, το πράγμα "πήγαινε". Τώρα που η κίτρινη υπέρ-δυναμική κουλτούρα του ΤΑΟ παράγει και τεχνολογία δική της, σε ποιούς θα πουλήσουν οι Τεύτονες αν δε δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις? Αυτό είναι ένα από τα κίνητρα των ΟΥΜΠΕΡ ΑΛΛΕΣ.
γ) Ποιό κόστος χρηματοδότησης.
Σε μία κοινωνία όπου το ΤΟΞΙΚΟ μπλόκ εξουσίας από παρατρεχάμενους, συν-τρεχάμενους, ΑΚΗζοντες, γονιδιακούς συν-μασαδόρους, GOLDEN-ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ κλπ., κηδεμονεύεται από το τραπεζικό κεφαλαίο που παράγει μεγάλα κέρδη, άρα και υψηλό κόστος δανεισμού προς τις επιχειρήσεις, χωρίς να προσθέτει υπεραξία στα προϊόντα αλλά επιβαρύνοντας την ανταγωνιστικότητα τους, -οι όροι είναι άνισοι-.
δ) Τί προσανατολισμό (δηλαδή εξαγωγικό ή εγχώρια κατανάλωση).
Όταν παράγεις προϊόντα για εγχώρια κατανάλωση, καλύπτεις ανάγκες της αγοράς για προϊόντα που άλλως θα εισάγονταν. Έτσι δίνεις δουλειά σε ελληνικά χέρια, άμεσα και έμμεσα (ρεύμα, μεταφορές, εισφορές, παροχές, παροχής υπηρεσιών) και εξοικονομείς συνάλλαγμα. Για τις εξαγωγές, τα οφέλη είναι προφανέστατα. Υπάρχει όμως η προϋπόθεση της εργασιακής ειρήνης και της ηθικής χρήσης των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων που πρέπει να είναι προϊόν διαταξικής συμφωνίας και όχι μονοκομματικού συμφέροντος στείρας άρνησης για διατήρηση οπαδικής "συρμαγιάς" ή "στυγνού" ατομικού κέρδους.
Σαν υστερόγραφο, σχολιάζω δήλωση της κας Ξαφά, που συστήθηκε ως πρώην εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Είπε με παγερό ύφος θηλυκού ΣΑΪΛΟΚ ότι δεν μπορεί να στηριχθεί κατανάλωση με δανεικά. Συμφωνούμε απολυτότατα. Πού ήταν όμως η κυρία όταν το σινάφι της άνοιγε ΕΥΡΩΠΩΛΙΑ στα ΣΟΥΠΕΡ και στις ρούγες και μοίραζε αφειδώς καταναλωτικά? Η υποκρισία ενοχλεί όταν αποποιείται κάποιος το μερίδιο ευθύνης του όπως η κυρία ή όταν η επέλαση των ΝΙΜΠΕΛΟΥΓΚΕΝ αποσκοπεί στην πώληση τεχνολογίας, προφασιζόμενοι το ενδιαφέρον τους για την ανταγωνιστικότητα μας, με ή χωρίς πλαγιολάμνουσες και "τροχήλατες μοίζες".
Νομίζω ότι η αλήθεια έξω απ' τα δόντια, έστω και με μασέλα (από την μάσα αυτό), είναι προτιμότερη από το χρυσωμένο χάπι της "ανταγωνιστικότητας".
"Καιρός να ενηλικιωθούμε Φαίδωνα και να βγούμε από το πλατωνικό σπήλαιο..." (βλ.Πλάτωνα)
aVax 19+5
Πιστεύω ότι έχει κρυμμένο κίνητρο κάθε διαμορφωτική δήλωση. Κόπτονται για την ανταγωνιστικότητα μας. Το σεβόμαστε και εν πολλοίς συμφωνούμε. Η ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται από πολλούς παράγοντες συνδυαστικά, θα τους απαριθμήσω σχετικά, προσδιορίζοντας πράγματα:
α) Ποιούς καλούμαστε να ανταγωνιστούμε.
Για να ανταγωνιστούμε προϊόντα από χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, όπου και οι υπηρεσίες (φόροι, ρεύμα, εφορίες, κόστος δανεισμού κτλ.) είναι ανάλογου χαμηλού κόστους. Πρέπει να μειώσουμε κατ' αρχήν το κόστος εργασίας μας. Αυτό απεδείχθη το εύκολο! Μας έκαναν τη γενιά των εργαζομένων 300-400€. Με τα υπόλοιπα ανελαστικά κοστολόγια τί γίνεται???
β) Με τί μέσα παραγωγής.
Η ανταγωνιστικότητα απαιτεί νέα και ακριβή τεχνολογία για να παραχθούν φθηνά εμπορεύματα. Ποιός θα μας την πωλήσει κύριε ΣΟΪΜΠΛΕ? Εδώ βρίσκεται το κρυμμένο κίνητρο. Δηλαδή με άλλα λόγια, "γίνετε ανταγωνιστικοί με τα ακριβά μας μηχανήματα για να παράγετε ανταγωνιστικά προϊόντα". Όσο η Κίνα παρήγαγε φθηνά προϊόντα με ακριβή δυτική τεχνολογία, το πράγμα "πήγαινε". Τώρα που η κίτρινη υπέρ-δυναμική κουλτούρα του ΤΑΟ παράγει και τεχνολογία δική της, σε ποιούς θα πουλήσουν οι Τεύτονες αν δε δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις? Αυτό είναι ένα από τα κίνητρα των ΟΥΜΠΕΡ ΑΛΛΕΣ.
γ) Ποιό κόστος χρηματοδότησης.
Σε μία κοινωνία όπου το ΤΟΞΙΚΟ μπλόκ εξουσίας από παρατρεχάμενους, συν-τρεχάμενους, ΑΚΗζοντες, γονιδιακούς συν-μασαδόρους, GOLDEN-ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ κλπ., κηδεμονεύεται από το τραπεζικό κεφαλαίο που παράγει μεγάλα κέρδη, άρα και υψηλό κόστος δανεισμού προς τις επιχειρήσεις, χωρίς να προσθέτει υπεραξία στα προϊόντα αλλά επιβαρύνοντας την ανταγωνιστικότητα τους, -οι όροι είναι άνισοι-.
δ) Τί προσανατολισμό (δηλαδή εξαγωγικό ή εγχώρια κατανάλωση).
Όταν παράγεις προϊόντα για εγχώρια κατανάλωση, καλύπτεις ανάγκες της αγοράς για προϊόντα που άλλως θα εισάγονταν. Έτσι δίνεις δουλειά σε ελληνικά χέρια, άμεσα και έμμεσα (ρεύμα, μεταφορές, εισφορές, παροχές, παροχής υπηρεσιών) και εξοικονομείς συνάλλαγμα. Για τις εξαγωγές, τα οφέλη είναι προφανέστατα. Υπάρχει όμως η προϋπόθεση της εργασιακής ειρήνης και της ηθικής χρήσης των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων που πρέπει να είναι προϊόν διαταξικής συμφωνίας και όχι μονοκομματικού συμφέροντος στείρας άρνησης για διατήρηση οπαδικής "συρμαγιάς" ή "στυγνού" ατομικού κέρδους.
Σαν υστερόγραφο, σχολιάζω δήλωση της κας Ξαφά, που συστήθηκε ως πρώην εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Είπε με παγερό ύφος θηλυκού ΣΑΪΛΟΚ ότι δεν μπορεί να στηριχθεί κατανάλωση με δανεικά. Συμφωνούμε απολυτότατα. Πού ήταν όμως η κυρία όταν το σινάφι της άνοιγε ΕΥΡΩΠΩΛΙΑ στα ΣΟΥΠΕΡ και στις ρούγες και μοίραζε αφειδώς καταναλωτικά? Η υποκρισία ενοχλεί όταν αποποιείται κάποιος το μερίδιο ευθύνης του όπως η κυρία ή όταν η επέλαση των ΝΙΜΠΕΛΟΥΓΚΕΝ αποσκοπεί στην πώληση τεχνολογίας, προφασιζόμενοι το ενδιαφέρον τους για την ανταγωνιστικότητα μας, με ή χωρίς πλαγιολάμνουσες και "τροχήλατες μοίζες".
Νομίζω ότι η αλήθεια έξω απ' τα δόντια, έστω και με μασέλα (από την μάσα αυτό), είναι προτιμότερη από το χρυσωμένο χάπι της "ανταγωνιστικότητας".
"Καιρός να ενηλικιωθούμε Φαίδωνα και να βγούμε από το πλατωνικό σπήλαιο..." (βλ.Πλάτωνα)
aVax 19+5
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)