Η ΤΡΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ Κ…ΑΓΓΕΛΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΣ ΔΑΛΤOΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΜΑΞΗΛΑΤΗ ΤΥΠΟΥ ΜΕΤΕΡΝΙΧ

Το προτεσταντικό δόγμα …έκανες λάθος θα πληρώσεις…εφαρμόζεται με μεθόδους Μέτερνιχ από τη νέα τάξη της τευτονίας στους ευρωπαϊκούς λαούς με πρώτο θύμα την Ελλάδα.

Ως νέος Γκαίμπελς* ο τραχήλατος Σόιμπλε είπε ότι οι Έλληνες ζούσαν για μεγάλο διάστημα πάνω από τις δυνατότητές τους. Δε προσδιόρισε το χρονικό διάστημα που ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας…πριν μας βάλουν στο σκληρό πυρήνα ή μετά;;;

Απαιτούν από την Ελλάδα μεταρρυθμίσεις της αρεσκείας τους για να γίνουμε λένε ανταγωνιστικοί. Τη μεγάλη μεταρρύθμιση που επέβαλε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του δε τη βλέπουν ή δε τους άρεσε…

Η νέα κυβέρνηση απαλλαγμένη πταίσματος και εξάρτησης μπορεί να διεκδικεί με βάση τον ηθικό κώδικα της ιδρυτικής διακήρυξης της ΕΕ που είναι τα αμοιβαία συμφέροντα. Οι λαοί της Ευρώπης και οι αγορές γνωρίζουν πώς διαχειρίστηκαν τα δανεικά οι αρεστοί πολιτικοί του τευτονικού καθεστώτος που τους είχαν υποχείριους( ΖΗΜΕΝΣ, ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ, BMW,ΛΙΣΤΕΣ και και και…)

Το συγκριτικό πλεονέκτημα της πατρίδας μας είναι ο ήλιος, η θάλασσα και η ιστορία μας, με μία λέξη ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ…εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Ο ΦΠΑ των τουριστικών περιοχών πρέπει να μειωθεί και όχι να αυξηθεί όπως ήθελαν να μας επιβάλουν εξυπηρετώντας ανταγωνιστικά συμφέροντα, κυρίως της Τουρκίας…μιας διαχρονικά φιλογερμανικής χώρας…τόσο μας νοιάζονται…

Το παραγωγικό μοντέλο, γεωργικό, βιοτεχνικό, βιομηχανικό, υπηρεσιών κλπ, χρειάζεται ασφαλώς εκσυγχρονισμό αλλά με αντισταθμιστικές συμφωνίες αμοιβαίου συμφέροντος, με διαφάνεια δρακόντειας εφαρμογής. Με βάση το εθνικό συμφέρον και τη γεωστρατηγική σκοπιμότητα και όχι τσιτάτα εμπάργκο…

Το αξίωμα…η Ρώμη μίλησε, το ζήτημα λύθηκε, η συζήτηση τελείωσε…δεν μπορεί να ισχύει πλέον. Υπάρχει και το υπερατλαντικό δίκαιο…

Το νέο τείχος του Βερολίνου και το σιδηρούν οικονομικό παραπέτασμα

Σύμφωνα με το νόμο της εναντιοδρομίας τα πράματα μεταλλάσονται στο αντίθετό τους. Ο λόγος για την ενωμένη πλέον ομοσπονδιακή τευτονία που μετά το γκρέμισμα του τείχους που της επεβλήθη από το τότε σιδηρούν παραπέτασμα και την επανένωσή της, επαναλαμβάνει την ίδια πολιτική επιβολής και προσάρτησης των λαών της Ευρώπης με όπλο τον οικονομικό ιμπεριαλισμό.

Η Πέμπτη φάλαγγα των δοτών καθεστώτων και με τη βοήθεια της εγκαθιδρυμένης καθεστηκυίας βοηθούν σε αυτά. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι γνωστά…χάριν συντομίας θα αναφέρω κάποια επιγραμματικά…εξαγορά και στήριξη δοτών πολιτικών, κηδεμονία τραπεζικού κεφαλαίου, αποβιομηχάνιση, στήριξη φίλιων καθεστώτων εκτός ΕΕ πχ. Τουρκίας - με τη διαχρονική στήριξή της, κυρίως οικονομικής, τροφοδοτώντας την με ακριβή τεχνολογία για να παράγει τα φθηνά προϊόντα της που εξάγει κι στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη με τη βοήθεια της υποτιμημένης λίρας…

Δεν είναι τυχαίο ότι οι βιομηχανικές χώρες όπως Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία έχουν εκτοπισθεί από την τευτονική τεχνολογία όχι λόγω ποιότητας αλλά κυρίως λόγω Σαρκοβυσί πολιτικών. Δανείζονται για να καταναλώσουν χρεώνοντας τους λαούς ερήμην τους.

Η ζωή δεν επιτρέπεται να είναι βολική, με καλοπέραση, ευχαρίστηση, παρηγοριά, ασφάλεια κλπ…είναι εθνικές αμαρτίες όταν παρέχονται από αμετανόητους τεύτονες σε εφήμερους συνταξιούχους, με αντάλλαγμα την υποταγή των επερχόμενων γενεών και το ξεπούλημα των ασημικών.

Η ιστορία θα μας κρίνει όλους αυστηρά.

ΙΣΤΟΡΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Αλήθεια είναι η μη λήθη δηλαδή η μνήμη, εν προκειμένω, η ιστορική μνήμη. Το αντίθετό της είναι η λέξη αμνήμονες. Αφορμή για το άρθρο έδωσαν οι αιτιάσεις νεοσύλλεκτων κρατών της Ε.Ε., πρώην σοβιετικών δημοκρατιών που απορρίπτουν την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας, λέγοντας ότι ο κατώτερος μισθός στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερος από τους μισθούς άλλων χωρών…ακόμη και μεγάλη μερίδα της ενωμένης πλέον Γερμανίας, πλειοδοτεί σε ανθελληνικές αναφορές…

Η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει τα έθνη και τους ανθρώπους  και να μη διδάσκεται ο αμνήμων ιστορισμός…να θυμίσουμε ότι το κόστος της ένωσης  των διαμελισμένων Γερμανιών, ανατολικής και δυτικής, διαμελισμός που είχε προκληθεί μετά την ήττα του Β’ΠΠ, στοίχισε και στην Ελλάδα ως κράτος μέλος της Ε.Ε. Το ίδιο ισχύει και για τις νεοσύλλεκτες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που γονυπετείς ζητούσαν την ένταξή τους για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση που βίωναν…επιμερισθήκαμε βάρη ως λαός και σε αντάλλαγμα εισπράττουμε την εχθρότητα.

Να θυμίσουμε την ηθική αυτουργία των οικονομικών σκανδάλων και τη στήριξη των δοτών πολιτικών από το Βερολίνο, μέχρι χθες τουλάχιστο…όμως ποτέ δεν είναι αργά. Το είπε και ο Σόιμπλε, ποτέ μην πεις ποτέ, σχετικά με την πιθανότητα έκτακτου δανεισμού και όχι βοήθειας όπως πλασάρεται…έστω κάτι είναι και αυτό…ασαφώς θετικό όπως λέει και ο Βαρουφάκης.

Συμπληρώνοντας λέμε ότι ελπίζουμε σε ένα σχέδιο Μάρσαλ και όχι σε σχέδιο Μάσαλ* ως έμπρακτη αλληλεγγύη. Η ιστορία καταγράφει και έχει ο καιρός γυρίσματα. Ας το σκεφθούν τα καθεστώτα, γιατί οι λαοί γνωρίζουν ιστορία και ενίοτε αντιδρούν απρόβλεπτα.

*μασάλια - -αληθοφανή ψέμματα