Τα Σκόπια δέχθηκαν κατ’ αρχήν, τον Γεωγραφικό προσδιορισμό περί την μετονομασία του κρατιδίου τους. Στην συνέχεια το πήραν πίσω, ίσως για να φανεί, ότι υποχωρούν ξαναδεχόμενοι την παγίδα γεωγραφικού προσδιορισμού.
Δεν μιλάμε για ακατοίκητη έρημο. Υπάρχουν και κάτοικοι. Τι εθνικό προσδιορισμό θα έχουν; Αν αποδεχθούμε γεωγραφικό προσδιορισμό, δεχόμαστε εκ των προτέρων, γεωγραφικούς Μακεδόνες, κατοίκους διαμελισμένους ως έθνος, στην Ελλάδα, στα Σκόπια και στην Βουλγαρία. Ότι αλυτρωτικό και αν βγάλουν από το σύνταγμα τους, οι Σκοπιανοί, τώρα, θα μπορούν να το αλλάξουν στο μέλλον.
Αυτό που μας κόφτει είναι τι κάνουμε εμείς; Λαός και ηγεσίες.
Όταν λέμε, ότι είχαμε κάνει λάθη στο παρελθόν, γι’ αυτό βρίσκουμε το πρόβλημα μπροστά μας, το χρησιμοποιούμε ως άλλοθι μετατόπισης ευθυνών και για μελλοντικούς ηγήτορες που θα κρίνουν το σήμερα.
Αν οι διαπραγματεύσεις είναι a priori, ένας ευφημισμός συνθηκολόγησης, αν το παρασκήνιο της Τευτονικής ισχύος πέφτει πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για τους απώτερους στόχους και σκοπούς διαμελισμού και καντονοποίησης της Ευρώπης γενικότερα (Βάσκοι – Καταλανοί, Βαλώνοι – Φλαμανδοί, Λίγκα του Βορρά, Μεγάλη Βουλγαρία, Μεγάλη Αλβανία, Μακεδονία του Αιγαίου).
Ο διασυρμός της έννοιας της φιλοπατρίας, σε εθνικισμό, είναι μία βολική προπαγάνδα παραπληροφόρησης.
Εθνικισμός είναι η προσπάθεια οικειοποίησης ξένων συμβόλων, ονομάτων, περιοχών.
Φιλοπατρία είναι η υπεράσπιση και με την ζωή, αν χρειαστεί, βωμών και εστιών και γεωγραφικών προσδιορισμών.
Υ.Γ. Με αφορμή τον εμβολισμό του Ελληνικού σκάφους, από το Τουρκικό, στα Ίμια, «οι βλέψεις κατασκευάζουν τα γεγονότα, όταν τα γεγονότα υποθάλπουν τις βλέψεις των γειτόνων μας, ψυχραίμως αναπάντητα». Με σημαιοστολισμούς υποδοχής, ζεμπεκιές, κουμπαριές και Μοραλικούς Κουφοντινισμούς ενάντια στην υπερατλαντική σύμμαχο.
Με αφορμή την απαγωγή και αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας, από τους Τούρκους, παρατηρούμε ότι τα ίχνη στο χιόνι που ακολουθούσαν τα παιδιά μας, θα έπρεπε να ήταν από τη Τουρκία προς την Ελλάδα, γι’ αυτό εικάζουμε ότι ήταν ίχνη Τούρκων Αττιλιστών, που καραδοκούσαν μέσα στο έδαφος μας, δηλαδή αντί να τους συλλάβουμε εμείς ως εισβολείς, μας απήγαγαν αυτοί, ίσως αριθμητικά υπέρτεροι, ενώ εμείς ΜΟΝΟ ΔΥΟ.
