ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΣΑΪΛΟΚ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

  Στο αλληγορικό αριστούργημα «Έμπορος της Βενετίας» ο Σακεσπύρος μας αποκαλύπτει το διαχρονικό πρόσωπο μαλακής αγριότητας της ΕΝΤΟΚΟΤΟΚΟΓΛΙΦΙΑΣ των Μαμωναίων της διασποράς.

      Ένα σπορ που παίζεται από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι τις μέρες μας αδιάλειπτα. Η γνώση των κανόνων (know how) πυροδοτείται, από πατέρα σε παιδιά , από οικογένεια σε οικογένεια, σαν ένα κοντίνιουμ για συσσώρευση αφανούς δύναμης και εξουσίας πάνω στους λαούς, ανά τους αιώνες.  

  Το σπόρ παίζεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, από περιπλανώμενους Μαμωναίος  μέχρι εγκάθετους συνεργούς αργυραμοιβούς. Βασικός κανόνας με ελάχιστες, ίσως σικέ, εξαιρέσεις (είναι ο ίδιος πάντα νικητής, με ηττημένη την ανάγκη των λαών και ατόμων).

  Αυτό το πετυχαίνουν, διότι οι εκ των προτέρων νικητές, από υπαγορευμένους νόμους σε αφελείς ή επίορκους πολιτικούς (νόμος περί ευθύνης υπουργών). Κλασικό παράδειγμα (εκτός από το χρηματιστήριο, που θα γράψουμε προσεχώς) είναι τα πανωτόκια, που χρεώνουν οι θυγατρικές τράπεζες στην εν γένει παραγωγική διαδικασία της χώρας.

  Είχαν φτάσει μέχρι επτά φορές, πάνω από το αρχικό δάνειο (κατέβηκε αργότερα με παρέμβαση πρωθυπουργού μέχρι τρείς φορές). Αφού όμως είχαν κατασχεθεί περιουσίες και οι μαμωναίοι ιδιοκτήτες των τραπεζών χρέωσαν το δημόσιο, δηλαδή το λαό με τις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις.

  Να θυμίσουμε ότι τα μεγάλα δάνεια που έδιναν, δεν ήταν πάντοτε αθώα. Η δημιουργική λογιστική βοηθάει πάντα, να παράγονται κέρδη χωρίς υπεραξία, χωρίς εργασία και κόπο και με το νόμο που υπαγορεύουν οι τραπεζίτες.

   Τα παιδιά της πιάτσας λένε «εκμεταλλευτείτε τους αφελείς», ένα κατά συνθήκη σάιλοκ προτρέπει «βοηθείστε τους αφελείς» και οι ταλαίπωροι λαοί θα πρέπει να λένε «πού ‘σαι  Χριστέ μου με το φραγγέλιο σου να διώξεις τους αργυραμοιβούς». 

     Γι’ αυτό το λόγο οι φαρισαίοι δίκασαν και σταύρωσαν τον Χριστό χωρίς να αναγνωρίσουν αυτόν και την διδασκαλία του, επειδή είχε το θράσος αν τους φραγγελιώσει σαν διαχρονικό παράδειγμα.