ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ ΓΚΑΝΤΙ ΚΑΙ ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ

 Υπήρχε στην Αγγλία μία ομάδα φοιτητών, που είχαν δημιουργήσει έναν ερασιτεχνικό θίασο. Ερμήνευαν έργα παγκόσμιας λογοτεχνίας, με πρωτοποριακή συλλογική διασκευή. Ξενύχτι στο ξενύχτι, μάλωμα στο μάλωμα, ποτό στο ποτό και καμμιά φορά με θυμίαμα έμπνευσης ΠΕΓΙΟΤ εστίαζαν (σ’ αυτό που ήθελε να πεί ο ποιητής), ως δίδαγμα απαλλαγμένο από λογοτεχνικές φιοριτούρες, πιο μετά με συμπυκνωμένα τα νοήματα των έργων σαν απόσταγμα, σε μερικές σελίδες ενός μεγάλου βιβλίου. Περίπου σαν ποίηση θεατροποιημένη. Θα τους χαρακτηρίζαμε σήμερα (θίασος προηγμένης ποίησης).

Σ’ αυτή την ομάδα συμμετείχε και ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΑΡΤΟΝ πολύ πριν γίνει διάσημος ως ηθοποιός και θυελλώδης σύζυγος της ΤΑΙΛΟΡ. Είχαν ανεβάσει τον ΦΑΟΥΣΤ του ΓΚΑΙΤΕ διασκευασμένο ανάλογα. Τον ρόλο του ΦΑΟΥΣΤ ερμήνευσε ο νεαρός τότε ΜΠΑΡΤΟΝ εκφραστικότατος με ποιητική ερμηνεία. Μιλούσε με την σιωπή του, την έκφραση του προσώπου του, την στάση του σώματος, τις εξάρσεις της φωνής του σαν αντηχείο συναισθημάτων, την ΑΥΡΑ ΤΟΥ, σε καθήλωνε.

Ο ΦΑΟΥΣΤ στην αλληγορία του μεγάλου ΓΚΑΙΤΕ είχε πουλήσει την αιώνια ψυχή του στον ΜΕΜΦΙΣΤΟΦΕΛΗ για κάποια πεπερασμένα χρόνια νεότητας. Στην σκηνή που περιγράφουμε ο ΜΕΜΦΙΣΤΟ ξενάγησε τον ΦΑΟΥΣΤ στον κάτω κόσμο που είναι το βασίλειο του. Του έδειχνε το προσωποποιημένα πάθη των μετανοητών πελατών του όταν ζούσαν. Τα πνεύματα της ακολασίας του φθόνου, του φόνου και γενικά πάθη με τα οποία είναι επιρρεπείς και διακατέχεται η ανθρωπότητα από καταβολής.

Ο ΦΑΟΥΣΤ κοντοστάθηκε σε ένα χρυσό κλουβί σαν μεγάλη περιστερώνα. Είχε μέσα μία πυραμίδα με χρυσά νομίσματα και ένα ξερακιανό λιπόσαρκο γεροντάκι (έμοιαζε πολύ με την γνωστή σιλουέτα του ΓΚΑΝΤΙ). Αυτό το γεροντάκι λοιπόν σαν ριπλέι, έπαιρνε στις χούφτες τα νομίσματα και τα περιέχυνε στο κεφάλι του, ξανά και ξανά σαν να έκανε λουτρό. Κάθε τόσο έβγαζε ένα ικανοποιημένο ΑΧ!!! ευχαρίστησης.

Ο ΦΑΟΥΣΤ ρώτησε τον ΜΕΜΦΙΣΤΟ τι κάνει αυτός εκεί μέσα; Η απάντηση ήρθε από το γεροντάκι που ήταν το προσωποποιημένο πάθος της ΦΥΛΑΡΓΥΡΙΑΣ (δεν είμαι εγώ μέσα εσύ είσαι έξω). Αυτή είναι η ζωή της φιλαργυρίας για την φιλαργυρία.

Υπάρχει τόσο  αχρείαστος πλούτος σε ελάχιστους αργυρόφιλους, που θα αρκούσε για χίλιες ζωές και βάλε και παρόλα αυτά στερούν, αδικούν, αρπάζουν από δισεκατομμύρια εξαθλιωμένους στον πλανήτη, νομίζοντας πως είναι αιώνιοι. Νομίζουμε ότι αυτό ήθελε να πεί ο ΓΚΑΙΤΕ με την αλληγορία του. Έτσι θα μπορούσε να πέσει σαν επιμύθιο και η ΑΥΛΑΙΑ.

Επεξήγηση : Γιατί παρομοιάσαμε την σιλουέτα του ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΥ με τον ΓΚΑΝΤΙ. Είναι μία εκκωφαντική αντίθεση, ποιητική αδεία. Ο ΜΑΧΑΤΜΑ είχε ελευθερώσει την ΙΝΔΙΑ από τους ΑΓΓΛΟΥΣ με όπλο της ΑΧΙΜΣΑ (ΜΑΒΑ) και ταυτόχρονα με το ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ που έκαναν οι ΙΝΔΟΙ στα Αγγλικά προϊόντα. Η ΙΝΔΙΑ των διακοσίων, τότε, εκατομμυρίων κατοίκων, ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης της ΑΛΒΙΟΝΑΣ.

Με το ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ οι βιομηχανίες της έκλεισαν. Έτσι ανάγκασε, ένα ξυπόλυτο ξερακιανό Ανθρωπάκι, σε υποχώρηση μία αυτοκρατορία. Όταν επισκέφτηκε την Αγγλία προσκεκλημένος ως αρχηγός κράτους, πήγε στο ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟ ΜΠΑΚΙΝΧΑΜ ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ. Έτσι ο Μαχαρσί της ΜΠΑΚΤΙ, δίδαξε διαχρονικά το εφήμερο της δόξας και της κατοχής πλούτου, που βαραίνουν την ψυχή στο ταξίδι της από μία και από την άλλη να συνειδητοποιήσουν οι λαοί την δύναμη του ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ προς τους κατακτητές τους. Η ΑΧΙΜΣΑ και το ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ είναι ένα διαχρονικό παράδειγμα ΠΡΟΗΓΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ των λαών.