ΜΕΤΑΞΑΣ

 Ένας σκληρός δικτάτορας των Άκρων στο εργαστήρι της νοηματουργίας.

Στο μπαλκονικό εργαστήρι συζητήσαμε μεταξύ άλλων το θέμα της Βασιλευόμενης δικτατορίας, που είχε επιβληθεί από τον Ι. Μεταξά. Η ντε φάκτο ανάθεση της εξουσίας από τον εγγυητή του πολιτεύματος Βασιλέα χωρίς εκλογές, αλλά με 241 ψήφους εμπιστοσύνης της βουλής προς την κυβέρνηση του Ι. ΜΕΤΑΞΑ, χωρίς πραξικόπημα είπε ένας της παρέας.

Εκεί άναψε η κουβέντα. Ο καθένας ανάλογα με τον ιδεολογικό του δογματισμό ονομάζει διαφορετικά το ίδιο πράγμα. Χαρακτηρίζει έτσι την συμφωνία ή αντίθεση του ονομάζοντας Δικτατορία ή Επανάσταση – Πραξικόπημα ή Σωτήρια Επέμβαση – Χάος ή τάξη - Μολότοφ ή Φωτιά Διαμαρτυρίας (δεν είναι καρφί αλλά πρόκα καρφωτή που δεν την παίρνει ο αγέρας) τα διαζευκτικά «ή» άπειρα.

Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε στον σχολιασμό μας το πλαίσιο που διαδραματίζονται τα γεγονότα, τις σχέσεις παραγωγής, τους πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά και τα κρατούντα καθεστώτα στα όμορα κράτη. Ακόμη την διεθνή διαπάλη ιδεολογιών και δυνάμεων θερμής και ψυχρής αντιπαλότητας και ένταξη μας και συνεργασία μας αυτά.

Εδώ συμφωνήσαμε όλοι. Ο καθένας όμως είχε την δική του άποψη για την προσφορότερη ένταξη. Ανατολή η Δύση, Μαύρο του Φασισμού ή Κόκκινο του Κομμουνισμού. Όλα τα επιχειρήματα φαίνονται σωστά όταν μεγεθύνονται τα ΥΠΕΡ και αγνοούνται σκοπίμως τα ΚΑΤΑ. Η νίκη λέγεται και σφαγή. Το αποτέλεσμα όμως είναι νίκη – ήττα. Εξαρτάται από ποιά πλευρά είσαι ή σε βάζουν να είσαι ή τους βάζεις να είναι. Η Μολότοφ όμως ποτέ δεν δρόσισε κανένα εκτός των πυρομανών, Ρετσινόλαδο ή Σωφρονισμός, Πρωτόκολλο συνεργασίας ή υποταγής, Αγγλικό Δίκαιο ή Οθωμανικό .

Αλλά ας συνεχίσουμε τα περί ΜΕΤΑΞΑ. Ο Μεταξάς λοιπόν ήταν ένας και κατ’ ανάθεση Δικτάτορας των δύο άκρων ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΕΡΓΑΣΙΑΣ αλλά ταυτόχρονα ένας ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ της μέσης οδού, της συνεργασίας. Επέβαλε στους ΕΛΙΤΕΣ της Ελλάδας, που εκμεταλλεύονταν Φεουδαρχικά  τους Εργαζόμενους, Οκτάωρη εργασία αντί της ΑΝΑΤΟΛΗΣ – ΔΥΣΗΣ, που ίσχυε, Βασικό ημερομίσθιο, Συνδικαλισμό εργασίας – εργοδοσίας, Κοινωνική Ασφάλιση, κ.λ.π.

Αυτά διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι και δεν τα παραχωρούσαν εθελοντικά οι πλουτοκράτες, είχε χυθεί αίμα (μνημεία υπάρχουν). Αν δεν ήταν δικτάτορας ο Μεταξάς δεν θα δικτατόρευε τα άκρα για να επιβάλλει το δίκαιο της μέσης οδού.

Από την άλλη οι λεγόμενοι Τροτσκιστές θεώρησαν τα μέτρα ως ευνουχισμό της επαναστατικής ορμής και εμπόδιο στην εγκαθίδρυση Προλεταριακής Δικτατορίας, για τον λαό χωρίς όμως να υπολογίζουν τις συνέπειες ενός εμφυλίου. Ωθούσαν τον εργαζόμενο σε ευθεία σύγκρουση με τους νόμους και την τάξη του νέου κοινωνικού συμβολαίου, που διδακτόρευσε ο Μεταξάς από τους ανυποχώρητους πλουτοκράτες.

Ένα παράδειγμα με τις συνέπειες της συνδικαλιστικής αδιαλλαξίας είναι στις μέρες μας η GOODYEAR και η COCA COLA, που έφυγαν λόγω συνδικαλιστικών υπερβολών. Αν γύριζαν πίσω με τους όρους που ίσχυαν πριν φύγουν οι εργαζόμενοι θα έστηναν χορό. Αντί να κτυπάνε τα κεφάλια τους ή τους αδέξιους συνδικαλιστές τους.

Τα είχαν όλα μια φορά, μα θέλαν παραπάνω

Τι να το κάνουν τώρα πια, απόψε που σε χάνω.

Άκουσα την γνωστή Κανέλη, είπε ο Νικόλαος της παρέας να λέει, ότι το ΟΧΙ το είπε ο ΛΑΟΣ και όχι ο ΜΕΤΑΞΑΣ. Τα ΟΧΙ τα λένε πάντα οι ΛΑΟΙ δια στόματος του ηγέτη, όπως το ΟΧΙ του Ρωσικού ΛΑΟΥ το είπε ο ΣΤΑΛΙΝ, παρότι τα είχε συμφωνήσει με τους Γερμανούς, λόγω σοσιαλιστικής συγγένειας. Το Κ.Κ.Ε. πριν την Γερμανική επίθεση στην ΡΩΣΙΑ θεωρούσε τον Β’ Π.Π. ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ στην οποία δεν ήθελαν να συμμετάσχουν.

Η γνώση και η υπενθύμιση των ιστορικών γεγονότων, βγάζει το πέπλο του δογματισμού και βοηθάει στην αυτοκριτική.