ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ...

Τότε, στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο δεν έπεσες αμαχητί, ως ρίψασπις

Τι κι αν όλοι γύρω σου ήταν όλοι κατακτημένοι σαν και τώρα

Εσύ γυμνός και ματωμένος αντιστεκόσουν τρώγοντας κουραμάνα μουχλιασμένη

Κι απ΄ το παγούρι του σκοτωμένου έπινες νερό

Στάθηκες κολώνα στα αμπριά του Ρούπελ σαν Λεωνίδας, ορθός,

Τώρα εχθροί και «φίλοι» σε δολοφονούν πισώπλατα, απειλητικά και με εκβιασμό

Εσένα δε σε κατασπάραξαν λιοντάρια

Και την παιδιάτικη καρδιά σου δε την κομμάτιασαν περήφανοι αετοί

Τις δικές σου πληγές γλείφουν τσακάλια, τυφλοπόντικοι και άλλα ερπετά

Ροκανίζουν τις μέρες σου έμποροι φθηνοί και φιλισταίοι, ταπεινοί μεταπράτες της ρουτίνας

Έβαλαν κλήρο και διεμοίρασαν τα ιμάτιά σου

Εσένα βαλθήκαν, την ψυχή σου να ξεφτίσουν, μικρά αδηφάγα τρωκτικά

Τότε δεν έπεσες,  ΟΧΙ! ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ!