Η ηλικία του ανθρώπου.
Στο φίλο που δεν του αρεσε το κείμενο με τιτλο ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ[ΑΓΕΝΕΙΑ ΗΘΟΥΣ], τον παραπέμπω στο σχόλιο μου που έγραψα προ καιρού στο μπλοκ aVax 19+5 με τιτλο «ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ, ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ».
http://avax19syn5.blogspot.com/
Και αυτό για να κατανοήσει την θέση μου πάνω στο γίγνεσθαι, ολοκληρωμένα. Επειδή διερωτήθηκε για την ηλικία μου υποτιμητικά, αποκαλώντας με θρησκόληπτο, αποφάσισα να γράψω σχόλιο αντί απλής απάντησης.
Η γνωστή Ηλικία του ανθρώπου είναι μόνο η ημερολογιακή, την οποία γνωρίζεις ασφαλώς αν λογαριάσεις σωστά από τη γέννηση σου ως σήμερα. Υπαρχει ακόμη η βιολογική ηλικία, όμως άγνωστου εύρους εκτός εάν κανείς γενικό ΤΣΕΚΑΠ και το μάθεις. Υπαρχει και η συναισθηματική ηλικία άγνωστου ρηχότητας που ο μόνος τρόπος να την βυθομετρήσεις είναι οι ατεκμηρίωτοι χαρακτηρισμοί σε ότι διαφωνείς, πέραν των σχετικών ορίων. Με αυτήν συνυπάρχει και η πνευματική ηλικία, η οποία όμως εχει το πλεονέκτημα του σχετικώς σκέπτεσθαι και είναι το φρένο [μυαλό] στο γκάζι του αυθορμητισμού. Τέλος υπαρχει η βιωματική ηλικία, για την οποία πρέπει να δόσεις αίμα ]πολύ, πολύ προσπάθεια] για να λάβεις πνεύμα.
Είναι η μόνη ηλικία στην οποία εύχεσαι να μεγαλώσεις και αυτό για να μη γεράσεις πνευματικά. Λένε ότι δεν την κατέχεις αλλά σε κατέχει και είναι πέραν των ορίων του χρόνου. Θα αφιερώσω στον αγαπητό φίλο ένα ελεύθερο ποίημα του ANEL με την παράκληση να προσπαθήσει να διαλογιστεί πάνω στις κρυμμένες του έννοιες.
«εκείνο που φαίνεται αχνά, εκείνο που δεν το βλέπεις, του ανθρώπου είναι η χροιά, που χρεώματα αλλάζει σαν τον καρπό που αγουρωπός άλλο χρώμα εχει, και από τον ώριμο ευθύς μπορείς να ξεχωρίσεις, τα ματια δεν το βλέπουνε, με την ψυχή θωριεται, με την ψυχή που ωρίμασε και το καταβαίνει».
Πιστευω ότι ολοι οι νέοι είναι καλοπροαίρετοι γιατι κρίνουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» βάση της ηλικίας τους περίπου σαν ΣΑΤΟΡΙ [το έτσι είναι των πραγμάτων του ΖΕΝ], όμως ποτε μην πεις ποτε [ΙΑΝ] δηλαδη να μην εισαι απόλυτος γιατι ] ...θαρθει ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ Πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΘΩΡΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ...] ANAL.
ποιητικό και τρυφερό ... με έκανε να αναρωτιέμαι και να μετρώ....΄πόσο χρονών άραγε να είμαι? γιατί το αίμα των προγόνων απαιτητικά κυλά στις φλέβες μου και απαιτεί (δεν ζητά )τα δικαιώματά του,,, και λέω πόσων χρόνων να είναι οι πόθοι και οι φόβοι μου? απο πούθεν έρχεται η λαχτάρα μου για τη ζωή? απο πού πηγάζει η αίσθηση του είναι μου? γιατί είναι φορές που αισθάνομαι κανένας σαν να μην είμαι και συνάμα σα νά μαι όλοι μαζί. γιατί είναι φορές που αισθάνομαι σαν τώρα να γεννήθηκα και άλλες σα να υπήρχα απο πάντα! σα να ναι όλοι οι χρόνοι , τα αύριο τα τώρα και τα χθές στο αίμα της καρδιάς μου, στον κάθε χτύπο της που απο τα βάθη θαλασσών, βούρκων και αιώνων αναβλύζει. ο χρόνος φίλε μου μπορεί να είναι και ποιότητα έτσι όπως το λες . και ίσως αυτή η μέτρηση η αμέτρητη να είναι η μόνη αληθινή.με εκτίμηση
ΑπάντησηΔιαγραφή