Την δόξα πολλοί εμισησαν, την καρέκλα ουδείς.

Στη νεότατη ελληνική ιστορία η ευθιξία
είναι γένους ουδετέρου.
Πάντα οι αλλοι ευθύνονται ακόμη και για τα
δικά μας «ΛΑΘΗ».
Δηλαδη ας μην τα έκαναν ώστε να υποχρεωνόμαστε και εμείς να ακολουθούμε. Όταν λείπει η τσίπα
[σαν πέτσα στο γιαούρτι]
τότε ολα είναι ΛΑΙΤ, η ευθιξία, αίσθημα ευθύνης κλπ.
Η συμπαράσταση είτε με την θεατρική έννοια,
είτε με την συναδελφική είχε ολους εμάς θεατές που
γνωρίζουμε το τέλος του ξαναπαιγμένου έργου
προκαταβολικά.
Η υποκριτική τέχνη του τεντωμένου δείκτη [ΦΙΚ]
που σημάδευε με υπονοούμενο προκάλεσε στην κριτική
μας σκέψη αισθήματα ευθέως ανάλογα.
Το τεντωμένο δείκτη που ζήτησε επίμονα για τον εαυτό του δικαιοσύνη, δικαιοσύνη, δικαιοσύνη,
αντιτάσσουμε το δικό μας τεντωμένο δείκτη
και διεκδικούμε
ΑΛΗΘΕΙΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ- ΑΛΗΘΕΙΑ.
Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ΟΨΟΜΕΘΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΝΔΕΣ
Και αυτό διότι προσπαθήσατε με την υποκριτική σας τέχνη να παραπλανήσετε την ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΚΕΨΗ και να μας πείσετε για το δίκαιο της οποίας ευθυνοαποφυγης με ψήφο κατά της συνείδησης μας.
aVax 19+5