Το ελιξίριο της διαιωνήσεως και της επιβίωσης, είναι η προσαρμογή. Όταν το κλίμα και οι συνθήκες φυσικές οι κοινωνικές αλλάζουν, τότε η προσαρμόζεσαι, η εξαφανίζεσαι.
Στις φυσικές συνθήκες πολλά είδη δεν προσαρμόσθηκαν και εξαφανίσθηκαν [προϊστορικά είδη κ.λ].
Στις κοινωνικές συνθήκες οι κανόνες είναι διαφορετικοι. Της διαμορφώνουν ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ θελουν και δεν ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ. Για την πρωτη κατηγορια δηλαδη αυτών που θέλουν και μπορούν δεν αρκεί να μπορείς, πρέπει και να πράττεις αυτό που μπορείς αλλιώς η απραξία δεν είναι αθώα. Ομιλώ για το επίπεδο των διαμορφωτών διαχειριστών της οποίας εξουσίας κυβερνητικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής κ.λ.
Ο εγκλιματισμός της εγκληματικότητας είναι ένα αρνητικό παράδειγμα προσαρμογής, στην αντιμετώπιση της οποιας ανήκει μαλλον η δεύτερη κατηγορία, δηλαδη αυτών που θέλουν και δεν μπορούν. Αυτό σε ολα τα επίπεδα, εκπαιδευτικά, οικονομικά, δημόσιας τάξεως κ.λ, κ.λ. και αυτό διότι μαλλον υπαρχει η τροχοπέδη της τρίτης κατηγοριας, δηλαδη αυτών που μπορούν αλλά δεν θέλουν. Τα κίνητρα τους νομιζω είναι πάντα συμφεροντολογικά. Άλλωστε τι θα απογίνουμε χωρις βαρβάρους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μια κάποια λύση, όπως λέει ο ΚΑΒΑΦΗΣ και μάλιστα διαχρονικά.
aVax 19+5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου