Η ΑΫΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

 ΕΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ ΤΥΦΛΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ

Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μία μυστική, ανώτερη μου ουσία.

Κι’ ούτε ρωτώ δεν με νοιάζει …

Είμαι αργάτης της Αβύσσος !

Είμαι ο θεατής της Αβύσσος !

Είμαι η θεωρία και η πράξη !

Είμαι ο νόμος !

Όξω από μένα τίποτα δεν υπάρχει !

Ν. Καζαντζάκης «Ασκητική» (σελ. 12,13

Πρακτικό παράδειγμα η συλλογιστικότητα των Τεμπών. Την φανταζόμεθα σαν χορό Αρχαίας τραγωδίας με συμπυκνωμένη οιμωγή και αρά, όλων των θυμάτων (νεκρών και ζωντανών) που προκάλεσαν παμφάγες ελίτ στους χρόνους.

Με συγκεκριμενοποιημένη στοχοποίηση της αράς, που ενεργοποιεί την Άβυσσον και πυροδοτεί εξελίξεις που ταπεινώνουν ισχυρούς και αφανίζουν εξουσίες.

Υπάρχουν ξεχασμένα ιστορικά παραδείγματα και πολύ πρόσφατα. Περί αυτού η σουρεαλιστική φύση του κόσμου που μας αποκαλύπτει.

Η Κβαντική Φυσική έχει ανατρέψει τα κριτήρια πραγματικότητας. Αναδεικνύεται ως μυστικιστική μεταφυσική σαν θεία Νέμεση, που ξερνά το άδικο και τους αδίκους νομοτελιακά.

Η Άβυσσος ούτε εξαγοράζεται, ούτε εκπίπτει.

 

Κατά την αρχαιοελληνική γραμματεία έχουμε :

Ύβρις (πράξη δυσαρμονίας) που προκαλεί

την Άτην δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου (απώλεια της ευθυκρισίας). Με αποτέλεσμα νέες ύβρεις (περισσότερη δυσαρμονία).

Αυτόματα η συμπαντική ισορροπία ξεκινά την αποκατάσταση της, με την Νέμεσιν που επιφέρει την Τίσιν, τον αφανισμό της δυσαρμονίας και την αποκατάσταση της ισορροπίας.