Τα κάλπικα δηλήματα και ποδοσφαιροποίηση

   Εθελοτυφλεί αυτός που χρεώνει την ήττα του στους φιλάθλους, που δεν κατάλαβαν το παρωχημένο και ανύπαρκτο πλέον σύστημα του ΛενινΜάρξ. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και ιδεολογικής αναπροσαρμογής, στο ρεαλιστικά δεδομένα της Ελληνικής, αλλά και παγκόσμια νομοτέλεια, μετά την κομμουνιστική μετάλλαξη, της μη εφαρμόσιμης ιδεολογίας και πρακτικής.

   Το επιχειρούμενο στην Πατρίδα μας «πρώτη φορά αριστερά», έτσι απροσδιόριστα με το ρομαντικό ευχολόγιο υπέρ των αδυνάμων, με το κράτος διαιτητή να μοιράζει αυτά που αδυνατεί να παράξει, δηλαδή τον πλούτο των άλλων, προϋποθέτει να δραστηριοποιούνται αυτοί οι άλλοι που ταυτόχρονα στοχοποιούνται.

  Αν ένας αμαρτωλός θέλει να δυσφημήσει την αρετή, αρκεί να δηλώσει ενάρετος. Το πόπολο γνωρίζει, κρίνει, διακρίνει, συγκρίνει, όχι πρόσωπα και ρητορική δεινότητα, αλλά πρακτική ιδεολογία εφηρμοσμένης αποτελεσματικότητας. Οι Σοσιαλπαροχές – με έντοκα δανεικά – μας οδήγησαν στον γκρεμό. Αυτές είναι τα αίτια της κρίσης. Ας το σκεφτούμε αυτό στην κάλπη.

Επιμύθιο : Η τοποθέτηση του Δημοκρατικού Βασιλικού στην πρώτη εκλογική θέση στο επικρατείας, εκτός από τους Τραγκικούς* συνειρμούς που προκάλεσε, συμβολίζει με την έμμεση αναφορά στο Ζ και το χάιδεμα Κουφοντίνα, έναν λανθάνοντα αντιαμερικανισμό ή μήπως έναν όρκο πίστης στον νέο άξονα, που είναι τόσο παλαιός όσο τα λευκά κελιά;  

*Ο δημοσιογράφος Τράγκας είχε ονοματίσει τον Βασιλικό καθοδηγητή της 17ης Νοέμβρη, πράγμα που δεν απεδείχθη, αλλά ειπώθηκε. Όπως είχε ειπωθεί ότι ο Γιωτόπουλος ευρέθη στα αρχεία της ΣΤΑΖΙ, επί υπουργίας Παπαθεμελή. Υπόγεια διασύνδεση ή τυχαίο γεγονός.

Μια κακόφωνη απορία.

   Η επανεμφάνιση του κληρονόμου εθνάρχη, μετά 10 χρόνια σιωπής, μας προκαλεί θυμηδία. Αλήθεια, που ήταν να πάρει προσωπική θέση για τις πρέσπες; Που ήταν, πριν τις Ευρωεκλογές με το μη γνωστό ακόμη αποτέλεσμα; Μάλλον θέλει να δρέψει εκ του ασφαλούς και να δηλώσει εποπτικό παρόν αν του περάσει.