"Τα στερνά τιμούν τα πρώτα ή και τα ακυρώνουν"
Λαϊκό γνωμικό.
Ο λόγος για τον τραγουδοποιό Νιόνιο (μακρυπόδαρο, ασπριδερό).
Όταν το ταλέντο εξαργυρώνεται με τάλαντα και μπεζαχτάς, σκαμπαρδωνεύοντας και υμνολογώντας τους υπαίτιους κατ' αναλογία και μέρισμα της οικονομικής ηθικής και πνευματικής απαλλοτρίωσης της ΕΛΛΑΔΑΣ, είναι καθήκον και υποχρέωση η διαλεκτική επισήμανση των συνεπαγωγών καθώς και των συνεπειών που προκύπτουν στην λαϊκή συνείδηση. Κάτι σαν αποπροσανατολισμός.
Με το μουσικό ταλέντο υποκριτικής που χρέωνε στον λαό την κακοδαιμονία μας (ομολογούμενη απ' όλους) πονηρά και ομοιοπαθητικά. Εξίσωσε εν πολλοίς τον καπάτσο Καραγκιόζη (ΕΛΛΗΝΑ), να ονειρεύεται την σωτηρία του ξεγελώντας τον αφελή (λαό) Χατζιαβάτη στο μέτρημα (ένα εγώ, ένα εσύ, ένα εγώ, μοιράζω καλά;). 
"Κείνο που μετράει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη".
Απουσιάζει επιμελώς από το Ασματικό αφήγημα ο Βεζίρης και ο Βεληγκέκας, οι κύριοι εκμεταλλευτές των ποπουλάρων. Όσο ωραία κι αν το άδει με το ντέφι και το σκέρτσο, το νόημα είναι νόημα ιδεολογικής παραπλάνησης.
Σαν χρήσιμος ιδεολογικός αποπροσανατολιστής, αξίζει από τους εξουσιαστές κάθε προβολή, τιμή και προσκύνηση, σαν υπόδειγμα αντιγραφής επ' αμοιβή ποικιλότροπα και από άλλους υποψήφιους ΝΤΟΛΜΕ, η θέση χειρεύει.
" Οι Φαύλοι τρέχουνε για το λουφέ"
Το απομεσήμερο ενός Φαύλου , Σεφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου