ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΤΟΠΟΣ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ ΝΤΑΝΤΣΙΧ ΤΟ ΡΙΠΛΕΥ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΞΗ

Ο κάθε εχέφρων άνθρωπος καταδικάζει τον επιτιθέμενο όποιος και αν είναι αλλά και τα αθέμιτα αίτια που απειλούν την ασφάλεια και το status του επιτιθέμενου

(ΕΛΑΝ)

Η εμπειρία και η ιστορία μας διδάσκουν το εξής. Οι λαοί και κυρίως οι κυβερνήτες των δεν έμαθαν ποτέ τίποτα από την ιστορία και ποτέ δεν έδρασαν βάσει αρχών και εμπειριών που συνάγανε απ’ αυτήν.

(ΧΕΓΚΕΛ)

Αυτό το συμπέρασμα μας κληροδότησε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος πατέρας της Γερμανικής διαλεκτικής και δάσκαλος του Μαρξ από τον προηγούμενο αιώνα.

Στα χρόνια της Μ. Χιροσίμα εποχής οι κυβερνήσεις προκάλεσαν αμέτρητους μικρούς πολέμους και εμφυλίους σπαραγμούς (όπως συμβαίνει σήμερα κατ’ ουσίαν στην Ουκρανία καθώς το ρωσόφωνο στοιχείο είναι ίσως ο μισός πληθυσμός).

Οι περισσότεροι από τους πολέμους έγιναν μεταξύ κομμουνιστών αντικομμουνιστών καθώς και οι αποικιοκρατικοί (ΚΙΝΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΡΕΑ, ΒΙΕΤΝΑΜ, ΑΛΓΕΡΙΑ, ΣΟΥΕΖ, ΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΚΟΛΠΟΣ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ, ΙΝΔΙΑ ΠΑΚΙΣΤΑΝ, ΙΡΑΝ, ΣΕΡΒΙΑ, ΣΥΡΙΑ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ, ΚΥΠΡΟΣ, ΛΙΒΥΗ, ΑΡΑΒΟΙΣΡΑΙΛΙΝΟΣ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ) μακρύς ο κατάλογος.

Η ιστορία όχι μόνο επαναλαμβάνεται αλλά πάσχει ή από νεύρωση της επανάληψης ή από προσχηματισμένες αιτίες πιθανής απόψυξης στους χρόνους.

Έτσι οι εξοντωτικές αποζημιώσεις οικονομικές και εδαφικές, που επέβαλαν οι παγκοσμιοποιητές στο λαό της Γερμανίας μετά την ήττα στον Α’ Π.Π., με πρόσχημα τον ζωτικό χώρο το ΝΤΑΝΤΣΙΧ, έγινε το αποψυγμένο αίτιο της αιτιακής παρακαταθήκης για τον Β’ Π.Π., που προετοιμάστηκε με πακτωλό όπλων και πολεμοφοδίων παγκοσμίων διαστάσεων Π. Χίτλερ με τεράστια σκοτεινά κεφάλαια.

Δόθηκε στο πιάτο η εξουσία στον δικτάτορα καθώς και η χρήση των μέσων εις βάρος της ανθρωπότητας αλλά και του ίδιου του Γερμανικού λαού με την φρίκη του Β’ Π.Π.

Όλοι οι πόλεμοι καθώς και άλλοι που μας διαφεύγουν έγιναν με εξελιγμένα οπλικά συστήματα άλλα περίπου συμβατικά. Σε δύο περιπτώσεις το Βερολίνο το 1950 με τον αποκλεισμό του από τους Σοβιετικούς και στην Κούβα το 1962 φτάσαμε στο χείλος του πυρηνικού ολέθρου όταν στην αυλή των ΗΠΑ (την Κούβα) ο νονός του ΠΟΥΤΙΝ, ΚΡΟΥΤΣΕΦ (Ουκρανός στην καταγωγή) έστησε πυρηνικά όχι βέβαια για κυνήγι ιγκουάνα ή γριπόλυκων.

Μία απειλή όχι μόνο στρατιωτική αλλά και ιδεολογική εναντίον των ΗΠΑ. Η ηγεσία της Σοβιετικής ένωσης γνώριζε ασφαλώς ότι αυτή η απειλή θα προκαλούσε την φωτοκυτταρική αντίδραση των ΗΠΑ, παρόλα αυτά το έπραξε, αλλά τα μάζεψε έγκαιρα.

Ήταν ένας ιδεολογικός λεονταρισμός προπαγάνδας για το γόητρο την επίδειξη και την δυνητική ανταπόδοση προς το δικό της μπλοκ επικυριαρχίας.

Στο σήμερα η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν αναμενόμενη όπως ειπώθηκε από επίσημα χείλη της Ε.Ε.. Είναι μία επανάληψη του συνδρόμου της Κούβας σαν ανταπόδοση.

Η Ουκρανία για χρόνια μέλος της Ε.Σ.Σ.Δ. με μεγάλο ρωσόφωνο στοιχείο και δεσμούς με την συνορεύουσα Ρωσία, θέλησε να προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ, ένα στρατιωτικό αμυντικό οργανισμό, το λέμε κομψά χωρίς δημοψήφισμα. Δεν ήταν αναμενόμενη η αντίδραση του ΠΟΥΤΙΝ; Στα σύνορα της Ρωσίας είναι η χώρα, δημιουργείται στρατηγικός κίνδυνος!

Στρατιωτικές βάσεις, πυραυλικές εγκαταστάσεις ακόμη τίθεται και ζήτημα γοήτρου της Ρωσίας. Αν η Ουκρανία διατηρούσε ουδετερότητα δεν θα υπήρχε εισβολή. Ακόμη και τώρα, θα σταματούσε άμεσα ο πόλεμος.

Αν ο (αιρετός) πρόεδρος της Ουκρανίας ζητούσε δημοψήφισμα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ από τον λαό θα είχε κάποιο ηθικό έρεισμα. Οι  ηγεσίες έρχονται και παρέρχονται κάθε τέσσερα χρόνια στις δημοκρατίες. Πως δεσμεύουν έτσι ένα λαό χωρίς να ερωτηθεί; Αν ο επόμενος πρόεδρος είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ τι θα γίνει; Μήπως νέα εισβολή από φίλη χώρα;

Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει. Επειδή υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και αντιφάσεις στην εν γένει διαχείριση του αναιτιολόγητου Ουκρανικού, θα συνομωσιολογίσουμε επί χάρτου πειραματιζόμενοι ιδέες