Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ

(συνέχεια)

Η καρδιά των σοφιστών και ο σκαλιστός δράκος.

Αυτόν τον πομπώδη τίτλο έβαλε σε έργο του ο Λιέου Χιέ προκειμένου να προκαλέσει το ενδιαφέρον. Με την χρησιμοποίηση και έκφραση περίεργων λέξεων, κατά τρόπο ώστε να μοιάζει σαν να θέλει να σκαλίσει έναν δράκο, έναν συνειρμό, από τις λέξεις.

«Οι λέξεις και τα συνειρμικά νοήματα, που προκαλούν, είναι σαν τις χειράμαξες με τις οποίες μπορείς να μεταφέρεις από κοπριά μέχρι χρυσάφι. (Άγρια σκέψη στους θλιμμένους τροπικούς Λεβή Στράους).

Μπούλη απεκάλεσε τον Καμένο (κυριολεκτικά;) ο Πρωθυπουργός μας. Το αιτιολόγησε λέγοντας, ότι όταν τον είχε πρωτοδεί σε εκδήλωση, αριστερός μαθητής αυτός, κομματικό στέλεχος της ΝΔ ο Πάνος, έτσι τον χαρακτήρισε, διότι είναι γόνος πλούσιας οικογένειας. Δηλαδή, όλοι είναι μπούληδες μηδέ του ιδίου εξαιρουμένου, όσοι πολιτικοί (και ποιος δεν είναι) είναι γόνοι πλουσίων. Το δικό μας ερώτημα είναι, θα κρατήσει τον μπούλη του σε επερχόμενες εκλογές ή θα πάρουν τον ΜΠΟΥΛΟ ΤΟΥΣ αμφότεροι.

Αποκατάσταση της αλήθειας (Μπρέχτ πολιτικά κείμενα). Μια απάντηση στο χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του ΧΕΣΣ.

Με υπερηφάνεια για τα φρονήματα εκείνων των ιδιοκτητών, που θυσίασαν κάτι απ΄ αυτά, που είχαν θυσιάσει για χάρη τους οι εργαζόμενοι και την ετοιμότητα τους να παρουσιαστούν σαν βοηθοί, μπροστά σε εκείνους, που κρατούν μέσα στην εξαθλίωση, θα μπορούσε κανείς να πεί.

Αυτά τα Χριστούγεννα κι αυτό το χειμώνα οι ιδιοκτήτες της Γερμανίας, δεν θα αφήσουν κανένα εργαζόμενο να ψοφήσει ολότελα από πείνα. Έτσι συμπεριφέρονται οι ιδιοκτήτες της Γερμανίας, απέναντι στους ίδιους εκείνους ανθρώπους που τρία μόλις χρόνια πριν, σπρωγμένοι από την ανάγκη τους, κατέβηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια σ΄ εκείνη τη μερίδα του πληθυσμού που εκμεταλλεύεται τους υπολοίπους, τις φλυαρίες πως οι άνθρωποι κάνουν τάχα καλά να υπερασπίζονται κάτι που δεν τους ανήκει.

Παίρνουν σήμερα μ’ ευγνωμοσύνη το Χριστουγεννιάτικο εφ΄ άπαξ, που χωρίς αυτό θα ψοφήσουν της πείνας , από το χέρι εκείνων , που κάποτε τους έδειχναν σαν εχθρούς, γιατί είναι εχθροί. Στην πραγματικότητα πάντως την θυσία έκαναν βασικά οι φτωχοί.

Δεκάδες χιλιάδες, εκατομμύρια μάλιστα, γερμανών εργατών και εργατριών, που παλιά πρόσφεραν την δυσκολοκερδισμένη τους δεκάρα, για την ιδέα μιας παγκόσμιας κοινότητας όλων των ανθρώπων, χωρίς περιουσιακές και ταξικές διαφορές, την δωρίζουν σήμερα (όρα ΕΝΦΙΑ), χωρίς να την κερδίζουν πιο εύκολα, για μια κατάσταση όπου πρόκειται αιώνια να υπάρχουν ολόκληρες μάζες, που θα χρειάζονται βοήθεια και που γιαυτές, δεν θα υπάρχουν παρά πενταροδεκάρες δυσκολοκερδισμένες από θύματα εκμετάλ-λευσης, που περικλείουν τον πληθυσμό μιας χώρας μονάχα, που απειλεί όμως όλες τις χώρες».

Η PAX ALEMANIA εντός των πυλών και πάλι. 
Το ΡΟΥΠΕΛ ΕΑΛΩ, αμαχητί, εκ των έσω, συμπληρώνουμε εμείς, αν δεν αφυπνιστούμε ξανά.

Ο Γοργοπόταμος μας εγκαλεί και μας παραδειγματίζει.

(συνεχίζεται)